Από την κοινωνία της Κύμης

                                               Κύμη: Η φωτογραφία της παρέλασης που έχει ξετρελάνει τους πάντες!

Αν σταθεί κανείς και δει με λεπτομέρεια την υπέροχη αυτή φωτογραφία από την παρέλαση στην Κύμη θα καταλάβει το πόσο διαφορετικά ήταν εκείνα τα χρόνια.  Στην φωτογραφία βλέπετε τους κατοίκους να κάνουν παρέλαση μαζί με τους μαθητές και μπροστά να πηγαίνει η ελληνική σημαία.  Είναι πριν πολλά χρόνια! Από την στιγμή που ανέβηκε στα social media (twitter, facebook) έχει γίνει χαμός!   Πείτε το νοσταλγία, πείτε το αγάπη για την παλιά εποχή. Κάποιοι το λένε ποιότητα ζωής.

Μάχη Παπανικολάου   Η μεγάλη άγνωστη      Στις 15 Σεπτεμβρίου 1910 η  Μάχη Μαυρογένους -κόρη αξιωματικού-  παντρεύτηκε το Δρ. Γεώργιο Ν. Παπανικολάου, που γνώρισε σε μία από τις εκδρομές της, με την οικογένεια της στην  Κύμη. Ο Γεώργιος Παπανικολάου  διαπίστωσε έναν χαρακτήρα γεμάτο θάρρος, εγκαρτέρηση, γενναιότητα, αξιοπρέπεια. Η ζωή τους απέδειξε ότι η διορατικότητά του ήταν απολύτως ακριβής. Η Μάχη -Ανδρομάχη Μαυρογένους- παρέμεινε επί 52 χρόνια η πιστή του συμβία. Η γυναίκα του και το θύμα του όπως συνήθιζε να την συστήνει. Η "άξια σύντροφος ενός μεγάλου προς την δόξα" τιμητικός τίτλος που της δόθηκε αργότερα. Το  ζεύγος αναχωρεί για Αμερική το 1913 όπου  και φτάνει  με 250 δολάρια. Εκείνη, μίααπλή, γελαστή κοπέλα. Εκείνος, ένας άσημος γιατρός, αποφασισμένος όμως ν' αφοσιωθεί στο μεγάλο του πάθος, την έρευνα. Η Μάχη, πάντα με αξιοπρέπεια, δούλεψε σε ραφτάδικα, μπακάλικα, για 5 δολάρια την εβδομάδα, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αργότερα έγινε σωφερίνα, παρασκευάστρια, ιδιαίτερη γραμματέας και τέλος πολύτιμη συνεργάτης του συζύγου της.       Το 1914 αρχίζει η συνεργασία του κορυφαίου επιστήμονα  με το Cοrnell. Με το Πανεπιστήμιο αυτό έμελλε να δέσει τη ζωή του μέχρι έξι μήνες πριν από τον θάνατό του - όταν το άφησε για να μετακομίσει στο Μαϊάμι προκειμένου να οργανώσει και να διευθύνει το Ινστιτούτο Ερευνας του Καρκίνου που έφερε το όνομά του. Η Μάχη ζούσε μια σκληρή και ασκητική ζωή μέσα στο εργαστήριο, όπου κυριαρχούσε ο ερευνητικός στοχασμός και η προσπάθεια μιας σωτήριας ελπίδας. Στερήθηκε τη μητρότητα, για να μη λείψει από το πειραματικό εργαστήριο. Δεν έτρωγαν μαζί με το σύζυγό της το μεσημέρι, για εξοικονόμηση χρόνου. Η έρευνά του κατ' αρχήν, αφορούσε ορμονικές  διαταραχές και ανωμαλίες του γεννητικού κύκλου και της στειρότητας, πειραματιζόμενος σε ινδικά χοιρίδια. Τις παρατηρήσεις του εν συνέχεια, μετέφερε στην γυναίκα του. Η Mrs Pap, όπως έλεγε, ήταν το καλύτερο "πειραμα-τόζωο". Κάθε μέρα έπαιρνε από εκείνη κολπικό έκκριμα γιατί ήταν φυσιολογική.   Η Μάχη ενεθάρρυνε τον άνδρα της να συνεχίσει την πρακτική εφαρμογή των ερευνών του, παρά την αντίθετη γνώμη αξιόλογων συναδέλφων του. Και τόνιζε ότι τον ενεθάρρυνε, δεν τον συμβούλευε, γιατί «το φεγγάρι» έλεγε «δε δίνει φως στον ήλιο». Η συμβολή της στην αθέατη πλευρά του εργαστηρίου του συζύγου της κράτησε 70 χρόνια. Ο Γ. Παπανικολάου συνεχώς ομολογούσε ότι, χωρίς τη Μάχη, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τις έρευνές του, για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η Μάχη δεν ήταν μόνο η αχώριστη σύντροφος του μεγάλου επιστήμονα αλλά και εμψυχώτριά του και πειραματόζωο. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία την χαρακτήρισε: "ως τη μοναδική γυναίκα που βοήθησε, όσο κανείς στον κόσμο τον άνθρωπο, που έταξε για σκοπό της ζωής της να βοηθήσει όλες τις γυναίκες της ανθρωπότητας".         Δούλευε ασταμάτητα. Ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο όταν κάθε βράδυ επέστρεφαν στο σπίτι τους στο Λονγκ Αϊλαντ, που απείχε περίπου μία ώρα από το εργαστήριο. H Μάχη του έλεγε: "Εχεις δίπλωμα οδηγού του πίσω καθίσματος"'.    Ακόμη και ανήμερα το Πάσχα δεν ήθελε να σταματά την έρευνα. Τον είχαν πείσει λοιπόν μια χρονιά να παρευρεθεί στο γλέντι, βγάζοντάς του στον κήπο στο σπίτι του ανιψιού του, που επίσης κατοικούσε στο Λογνκ Αϊλαντ, το μικροσκόπιο! .      Το φθινόπωρο του 1961 το ζεύγος μετακόμισε στο Μαϊάμι της Φλώριδος παρά τις αντιρρήσεις των συνεργατών τους. Εκεί του αφιέρωσαν ένα καινούργιο Ινστιτούτο έρευνας του  Καρκίνου υπό το όνομά του "Γεώργιος Παπανικολάου". Δεν πρόλαβε ούτε τα εγκαίνια, που έγιναν με βαριά θλίψη αργότερα από την Mrs Pap. Εκείνη έζησε 20 ακόμα χρόνια, μέχρι τις 14 Οκτωβρίου 1982, μετατρέποντας με εγκαρτέρηση την λύπη της σε ενεργητικότητα, έτρεχε σε συνέδρια, παρακολουθούσε την πρόοδο στο Ινστιτούτο, κεντούσε για να μαζεύει χρήματα για τις εκεί έρευνες, προωθούσε τον άτλαντα Κυτταρολογίας, την πιο σημαντική από τις εκδόσεις του.  Το μεγαλειώδες έργο του Παπανικολάου και η πολύτιμη συνδρομή της γυναίκας του,  αποτελούν το ωραιότερο παράδειγμα και την ανεκτίμητη κληρονομιά σε μας τους νεότερους, επιστήμονες και μη .        Στις 15-8-1980 η Μάχη  Παπανικολάου τιμήθηκε στην Αμερική με την ευκαιρία των 90ών γενεθλίων της. Της δόθηκε βραβείο "επειδή στάθηκε για μισό αιώνα πιστή και αφοσιωμένη σύντροφος στο μεγαλειώδες έργο του δόκτορος PAΡ". Η 15η Αυγούστου, ύστερα από πρόταση του κυβερνήτη της Φλόριδα, ορίστηκε "ως μέρα ευγνωμοσύνης στο ιατροκοινωνικό έργο της Μάχης Παπανικολάου". Μετά το θάνατο του συζύγου της (1962) η Μάχη δούλεψε επί 20 έτη (απεβίωσε το 1982) αδιάκοπα στη στέγη της Αποφολιδευτικής Κυτταρολογίας και του Ερευνητικού Αντικαρκινικού Κέντρου, που φέρει το όνομα "GEORGE N. PAPANIKOLAOU" στο Μαϊάμι της Φλόριδα.     Στην Αμερική η Μάχη είναι πασίγνωση και πολυβραβευμένη, στην Ελλάδα παντελώς άγνωστη.

Από το ημερολόγιο του Συλλόγου των εν Αττική Κυμαίων  έτους 2010.

(Από τις αναμνήσεις αποφοίτων Γυμνασίου Κύμης)

(Σε ανάμνηση ενός εξαιρετικού Κυμαίου, φίλου και καλού ανθρώπου). 

"Η  Ηλεκτρογεννήτρια"

       Θυμάμαι ότι ο Αντωνόπουλος(καθηγητής του Γυμνασίου), μας δίδαξε με απλούς όρους τον τρόπο λειτουργίας της Ηλεκτρογεννήτριας. Παράδειγμα μας έφερε τη μηχανή που αλέθει τον καφέ. Το απόγευμα, πηγαίνοντας με τους συμμαθητές μου βόλτα προς τον Γιαννάκη, εγώ τους άφησα και πήγα στο καφεκοπτείο του Σπανού, επειδή ήθελα να λύσω την απορία μου για την Ηλεκτρογεννήτρια.Ο Σπανός πρόθυμα μου εξήγησε και έτσι λύθηκε η απορία μου.

      Την άλλη μέρα ο καθηγητής ρώτησε :

      - Ποιος θα μας πει πως λειτουργεί η Ηλεκτρογεννήτρια;

      Ρωτούσε, μα κανένας δεν απαντούσε. Τότε εγώ σήκωσα το χέρι και είπα:

      - Όπως λειτουργεί η μηχανή του καφέ με τη διαφορά ότι η μηχανή του καφέ παίρνει ρεύμα και δίνει κίνηση, ενώ η Ηλεκτρογεννήτρια παίρνει κίνηση και δίνει Ηλεκτρική ενέργεια.

     Τι χαρά πήρε ο καθηγητής! Αναπηδούσε, γελούσε γιατί ένας μαθητής του είχε κατανοήσει το μάθημά του.

                                                                                                            + Σταύρου Δημήτριος.                    

 Από βιβλίο της Κούλας Ν. Φαφούτη

                    
                                                 "Δεν θέλω και δεν πρέπει να ξεχάσω......"
   

      Ξημέρωνε η 28η του Οκτώβρη.....

      Ξυπνήσαμε τρομαγμένοι. Όλες οι καμπάνες των εκκλησιών της Κύμης κτυπούσαν σαν τρελές. Τι συμβαίνει; Κάποια μεγάλη φωτιά θα έχει πιάσει, σκεφθήκαμε.Οι καμπάνες, τότε, κτυπούσαν γρήγορα και όλες μαζί μόνο για ορισμένους λόγους. Ο ένας ήταν για την Ανάσταση, ο άλλος και ο κυριότερος, όταν έπιανε κάποια φωτιά, για να ειδοποιήσουν τον κόσμο να τρέξει να βοηθήσει για το σβήσιμο.

     Δεν μπορεί κάτι πολύ άσχημο θα συμβαίνει.Όλες οι καμπάνες μαζί και τόσο πρωί;

     Βγήκαμε στην ταράτσα. Κόσμος έτρεχε στους δρόμους κατευθυνόμενος προς την πλατεία. Μόνο μια λέξη ακούγεται. Πόλεμος-πόλεμος.

     ............................................................................................................. 

     Τις πρώτες μέρες βγήκαν ανακοινώσεις. Έπρεπε όλοι να ντύσουμε με μπλε κόλλες τα παράθυρα για να μη μπορούν τα βράδια να μας εντοπίζουν τα αεροπλάνα. Τρέξαμε όλοι, αγοράσαμε μπλε κόλλες και σκεπάσαμε όλα τα τζάμια. Μέρα νύχτα σκοτάδι μέσα στο σπίτι, και τη μέρα χωρίς ηλεκτρικό.

     ........................................................................................................... 

     Μια μέρα καθισμένη στην ταράτσα βλέπω ένα αεροπλάνο  να ορμάει προς το λιμάνι, κατεβαίνει πολύ χαμηλά και κάτι αφήνει να πέσει. Αυτό το κάτι έκανε  ένα σφύριγμα πέφτοντας. Το αεροπλάνο έφυγε γρήγορα προς την Κύμη. Ακόμα θυμάμαι πόσο μεγάλο μου φάνηκε, έτσι όπως πέρασε δίπλα από το σπίτι μας και τόσο χαμηλά που είδα τον πιλότο. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Ήμουνα όλη απορία. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και έστεκα εκεί ασάλευτη καρφωμένη στην ταράτσα.

    .............................................................................................................
     Έχουμε φθάσει πια στο χειμώνα. Σιγά - σιγά ο ενθουσιασμός για τις νίκες άρχισε να πέφτει. Τα χιόνια στο μέτωπο δυσκόλεψαν πολύ τα παλικάρια μας. Όμως άντεχαν ακόμα.
       Με τον ερχομό της άνοιξης ήρθε και το φοβερό μαντάτο. "Μας επιτέθηκαν οι Γερμανοί".
     ............................................................................................................
      Με την επίθεση των Γερμανών, η κατάρρευση ήρθε γρήγορα και εκεί την άνοιξη του '41, έκλεισε το κεφάλαιο του Πολέμου και άρχισε το άλλο το πιο φοβερό, αυτό της Κατοχής. 

     Από τα " Κυμαϊκά Χρονογραφήματα" του Ιωάννου Γεωργίου Αντωνίου

 ( Ακριβές Αντίγραφο)

ΤΟ   ΠΤΑΙΣΜΑ

     Εγκαλούνται βάσει των περί " Καθαριότητος διατάξεων " οι γείτονες καταστηματάρχες Αντώνης Ξηρός και Αντώνης Βαμβακούλας. Τις σαβούρες των μαγαζιών τους τις πετούσανε στο ...δρόμο! Και οι νόμοι δεν χωρατεύουνε στην Κύμη, ως γνωστόν, οι άνθρωποι τα χρειαστήκανε... 

    - Τι θα πούμε, ρε; ρώτησε ο Βαμβακούλας.

    - Να, είπε ο Ξηρός, θα πούμε, πως τις σαβούρες τις έφερε ο αγέρας. Ούτε συ τις πέταξες, μα ούτε κι εγώ...Κατάλαβες;

    - Μπήκα, είπεν ο άλλος Αντώνης, και βάζοντας τα χέρια στις τσέπες του πανταλονιού του, έφυγε σφυρίζοντας...Ήτανε ήσυχος....

    Η ημέρα της κρίσης στο Ειρηνοδικείο έφθασε γοργή. Ο Δημόσιος Κατήγορος έχει περιβληθή σήμερα ύφος "υπέρτατης επισημότητας" και ατενίζει βλοσυρός ... Ωχ, ωχ, ωχ... την πάθαμε μου φαίνεται...

    Έχει πεθάνει, βλέπεις και ο Μάϊνας ( Θεός σχωρέστον τον κακομοίρη τον Αλέκο), που με την αγριοφωνάρα του έδινε πάντα κάποιον τόνο παζαριού στο δικαστήριο, θυμάμαι μια φορά, που φώναζε τα ονόματα των διαδίκων:

    - Αρχοντούλα Καπαμά!!( φωνή κανονική).

    - Αρχοντούλα Καπαμά, είπα.. (φωνή τρεις σκάλες πάνω).

    - Αρχοντούλα ...

    - Παρών, καλέ, παρών....

    - Έμπα μέσα, μωρή!! (φωνή στη διαπασών και ολίγον άρπαγμα από τα μαλλιά).

Όμορφα πράγματα.
    Σήμερα, όμως, δεν έχει τέτοιες ιλαρότητες. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Ο κήρυξ καλεί:
    - Αντώνιος Βαμβακούλας και Αντώνιος Ξηρός...
    Δύο "παρών" ακούγονται ταυτόχρονα, οι κατηγορούμενοι παίρνουν τις θέσεις τους στο " εδώλιο" και οι κατηγορίες απαγγέλλονται....
    - Τι απολογείσαι, Βαμβακούλα;
    - Τι να απολογηθώ, κύριε Ερνοδίκη! Να ο αγέρας φέρνει τις σαβούρες όξου από τα μαγαζιά μας. Ούτε εγώ φταίου, ούτε ο Ξηρός...
    - Μήπως σου τις πετάει ο Ξηρός; ρώτησε ο Πταισματοδίκης, αφού εσύ δεν κάμνεις σαβούρες, όπως λες...
    - Αυτό δεν γίνεται ποτές, κύριε Ερνοδίκη. Η πάστρα του αυτού του ανθρώπου (του Ξηρού) άλλο πράμα! Έχει να κάμη ο κόσμος! Μπορεί να 'χη άλλες μουρλάδες αυτός - δεν σου λέου, άνθρωποι είμαστε, κύριε Ερνοδίκη - αλλά στην πάστρα δεν υπάρχει άλλος....
    -Και εσύ, τι λές; ρώτησε τώρα ο Πταισματοδίκης, αποτεινόμενος στο Ξηρό.
    -Τι να πω εγώ; απάντησε ο Ξηρός. Όπως ξέρετε, εγώ είμαι ζαχαροπλάστης. Για μένα η καθαριότητα είναι το ψωμί των παιδιών μου και της Ντινιάς. Άμα δεν είμαι καθαρός, έρχεται ο άλλος να φάη γλυκό, κύριε Ερνοδίκη; Εμείς λάμπομε! Τα ποτήρια μας τα περνάμε τρεις φορές από ξύδι κάθε φορά, που σερβίρομε έναν άνθρωπο. Είναι δυνατόν εμείς να 'χωμε σαβούρες; Εμείς τις μαζεύουμε με προσοχή στο κατώγι και τις κουβαλάμε όξου, μακρυά....Είναι δυνατόν ναν τις πετάμε όξου από το μαγαζί μας; Τέτοια ρεκλάμα θα κάνωμε στον εαυτό μας, μαθές;
    -Τότες, λοιπόν, ποιος τις πετάει; Ο αγέρας τις φέρνει; ρώτησε ο πταισματοδίκης...
    -Ποιος είπε τέτοιο πράμα; αποκρίθηκε ο Ξηρός. Ο Βαμβακούλας τις πετάει. Τις πετάει μπροστά στο μαγαζί του και ο αγέρας - έρχεται απότο Φρέα ένα ρεματάκι, από το στενό του Σαραφιανού - τις φέρνει και μπροστά στο δικό μου μαγαζί...
    Και γυρίζοντας άξαφνα προς τον Αντώνη τον Βαμβακούλα και δείχνοντας τον με το δάκτυλο, άλλαξε σε τόνο αγριεμένο και μη επιδεχόμενο αντίρρηση:
   -Να, αυτός τις ρίχνει! Κι,  άμα θέλει, ας το αρνηθή...
   Ο άλλος, ο Αντώνης  ( ο Βαμβακούλας) έμεινε ο έρημος ξερός με το στόμα ανοιχτό! Ώσπου να προλάβη να συνέλθει είχε βγή κι όλας η καταδικαστική απόφασις  είχε φάει το πρόστιμό του και εκαλείτο ο αμέσως επόμενος κατηγορούμενος... Μόλις πρόλαβε να μουρμουρίσει:
   - Ρε συ, έτσι είπαμε; Κι έμεινε άγαλμα.

1856: ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ

Με το διάταγμα της Αντιβασιλείας 3/ 15.4.1833 δημιουργήθηκαν στο Νομό Ευβοίας 3 Επαρχίες. Πρωτεύουσα της επαρχίας Καρυστίας ορίστηκε η Κάρυστος.

Με το Β.Δ. 20/ 2.7.1836 καταργούνται οι Επαρχίες και δημιουργούνται Διοικήσεις. Έδρα της Διοίκησης Καρυστίας η Κύμη.

Με τον Ν. ΚΕ΄/ 5.12.1845 καταργούνται οι Διοικήσεις και ανασυστήνονται οι Επαρχίες. Πρωτεύουσα της Επαρχίας Καρυστίας η Κύμη.

Σκόπιμο θεωρούμε να αναφέρθούν και τα πληθυσμιακά στοιχεία των πόλεων της Επαρχίας την εποχή εκείνη σε οικογένειες (καθεμιά υπολογιζόταν τότε προς 4-5 άτομα).

1830 (Αναφορά του Νικ.Καλογερόπουλου προς τον Κυβερνήτη Ι.Καποδίστρια της 3.9.1830)

Κύμη 325 Καστροβαλάς 227 Κάρυστος 110 Κονίστρες 46 Αυλωνάρι 40 Αλιβέρι 29

1852 (Από το βιβλίο "ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" του Ιάκ.Ρ.Ραγκαβή του 1854 (τ. 2ος))

Κύμη 483 Καστροβαλάς 121 Κάρυστος 470 Κονίστρες 66 Αυλωνάρι 90 Αλιβέρι 79

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΥΜΑΙΩΝ Αριθ 91/23.12.1856

"Το Δημοτικόν Συμβούλιον των Κυμαίων προεδρευόμενον παρά του κυρίου Γεωργίου Στ. Αστέρη συμπεπληρωμένον εις νόμιμον αριθμόν συνήλθεν εις συνεδρίασιν εν τω Δημοτικώ καταστήματι Κυμαίων σήμερον την εικοστήν τρίτην Δεκεμβρίου του 1856 έτους προκειμένου περί της μεταθέσεως της πρωτευούσης της Επαρχίας ταύτης από Κύμης εις Αλιβέριον προτάσει του Επαρχείου και σκεφθέν δια τους εν τοις πρακτικοίς λόγους

αποφαίνεται παμψηφεί

α) Ότι η Κύμη είναι η μόνη κατάλληλος δια πρωτεύουσα της Επαρχίας Καρυστίας ως το πολυανθρωπότερον μέρος, το πολιτικώτερον και το εμπορικώτερον δια να δύναται η εξουσία εκ του προχείρου να παρέχη την προς τα καλά αρωγήν της και την προς άρσιν των κακών επίβλεψίν της εις τους περισσοτέρους των διοικουμένων, δια να προστατεύεται το εμπόριον, η ναυτιλία και η παιδεία, δια να περιστέλλωνται αι καταχρήσεις δια της εποπτείας της Διοικητικής Αρχής, δια την διατήρησιν και εμπέδωσιν της Δημοσίας ησυχίας και τάξεως προλαμβανομένου παντός εναντίου κινήματος όπερ δύναται να λάβη χώραν εις τα μάλλον συγκεντρωμένα του πληθυσμού μέρη, δια την αξιοπρέπειαν των υπαλλήλων αρχών της Κυβερνήσεως και δια την ασφάλειαν του Δημοσίου πλούτου.

β) Εύχεται το Επαρχείον να μη κάμη την οποίαν προτίθεται πρότασιν εις την Σ.Κυβέρνησιν, εις δε την Σ.Κυβέρνησιν λαμβάνουσα υπό αρμονικήν όψιν τας εν τοις πρακτικοίς παρατηρήσεις, απορρίψη πάσαν τοιαύτην πρότασιν.

Αντίγραφον του παρόντος μετά των σχετικών πρακτικών να υποβληθή εις το Επαρχείον επιμελεία του Δημάρχου.

Εγένετο εν πλήρει συνεδριάσει

Το Δημοτικόν Συμβούλιον

Γεώρ. Στ. Αστέρης, Ιω. Δ. Γιαννάκης, Γεώρ.Μουκανάκης, Νικόλαος Δ.Γιαννάκης, Διμίτριος Σ. Λούλις, Νικ. Γ. Παπά, Κ. Μιχάλη

Ο Πρωτοκολλητής Σαραφιανός Κωνσταντίνου"

ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΥΜΑΙΩΝ της 8/1/1863

"Εν τω Δημοτικώ καταστήματι Κύμης συνήλθε το Σώμα συγκείμενον από τον Πρόεδρον Γ.Ζαχαρόπουλον και τα μέλη Αθαν.Β.Σταμέλου, Δημ.Μ.Αστέρην, Αναστ.Ν.Σταμέλου, Δημ.Σανιόν, Γ.Ν.Παππάν, Γεώργ.Στ.Αστέρην και Ν.Δ.Γιαννάκην.

Ο Πρόεδρος ιδών ότι το Σώμα είναι πλήρες εκήρυξεν αρξαμένην την συνεδρίασιν, παρόντος του Δημάρχου, ότε εν μέλος λαβόν τον λόγον είπεν ότι επειδή αι ενταύθα Δημόσιαι αρχαί συνελθούσαι εν τω Επαρχιακώ καταστήματι συνέταξαν πρωτόκολλον δι' ου κηρύσουσαι τους κατοίκους της Κύμης αναρχικούς και έχοντας ροπήν εις το κακουργείν παρεκάλεσαν την Προσωρινήν Κυβέρνησιν όπως μεταθέση την Πρωτεύουσαν εις Αλιβέριον και ήδη ως ο Ταμίας ενταύθα διέδωσεν άγνωστοι απεπειράθησαν να ληστεύσωσι το Ταμείον εν καιρώ νυκτός και χάρις όπου ήτο έξυπνος και πτοηθέντες από την φωνήν του ανεχώρησαν και κατά συνέπειαν ενταύθα δεν υπάρχει ασφάλεια κλπ.

Επειδή εις την Κύμην ουχί μόνον δεν υπάρχει αναρχία, αλλ' απεναντίας διατηρείται άκρα ησυχία, η δε μεταξύ του Ηρακλέους Φίλωνος φαρμακοποιού και ετέρων ενταύθα συμβάσα συμπλοκή δεν δύναται να δώση αφορμήν εις τους Κους υπαλλήλους να θεωρώσι δι' ευαρίθμους ενίους άπαντας τους κατοίκους αναρχικούς.

Επειδή δια της πράξέως των ταύτης αιτούσι να προσβάλλωσι ουσιωδώς τους κατοίκους της Κύμης, υπηρετούντες ίσως θελήσεις και επιθυμίας τρίτων δια των πράξεών των τούτων.

Επειδή η πληροφορία περί ληστεύσεως του Ταμείου είναι όλως πλαστή και ανυπόστατος καθόσον εάν οι κάτοικοι της Κύμης είχον τοιαύτην ροπήν ηδύναντο κάλλιστα να ενεργήσωσι την πράξιν καθ' ο ενεργήθη η μεταπολίτευσις αύτη η Εθνοσωτήριος, ότε το Ταμείον εφρουρείτο υπό ενός μόνου του Αθ.Τρακοσάρη, Γραμματέα τότε του Επαρχείου, απόντος του νυν Κου Ταμία και εκοιμάτο εντός του Ταμείου μόνος με ανοικτάς τας θύρας του Ταμείου και ο οποίος περί του φιλησύχου των κατοίκων και της ασφαλείας του Ταμείου ανέφερεν εν εκτάσει εις την Σ.Προσωρινήν Κυβέρνησιν.

Επειδή αι αρχαί αυταί διαδίδουσαι ψεύδη περί ληστεύσεως του Ταμείου δεν είναι ποσώς παράδοξον να συνέλαβον τοιαύτην ιδέαν δια ν' αποδώσωσι την πράξιν αυτήν εις τους κατοίκους.

Επειδή τα παρά των αρχών παρεμβαλλόμενα προσκόμματα εις τους πλοιάρχους δια να παρασύρουν και τους ναυτιλομένους, δεν ενεργούσι ειμή υπό αναρχικού πνεύματος προς το τέλος του να πειθαναγκάσουν τους κατοίκους δια μυρίων τρόπων καταπιέσεων να υψώσωσι φωνήν κατ' αυτών και ούτως να φανώσιν αληθή και όσα εκ συνειδήσεως και μετά ψεύδους ανέφερον δυσφημούντες ενώπιον της Σ.Προσωρινής Κυβερνήσεως τους κατοίκους της Κύμης.

Επειδή εις ουδέν άλλο μέρος της Επαρχίας εκτός της Κύμης υπάρχει μεγαλυτέρα ησυχία και ασφάλεια του Δημοσίου πλούτου, πολύ περισσότερον από το Αλιβέριον ένθα ευκόλως δύναται να ενεργηθή ληστεία μη δυναμένων των ολιγαρίθμων κατοίκων του χωρίου ν' αντιτάξωσι εις ουδεμίαν ληστρικήν συμμορίαν αποβιβασθησομένην εκ του απέναντι μέρους, ως τούτο εγένετο προ ολίγων ετών ότε επεκράτει η μεγαλυτέρα ησυχία και εν πλήρει μεσημβρία.

Επειδή όμως ενδεχόμενον είναι να ληφθώσιν υπ' όψιν παρά της Σ.Κυβερνήσεως τα παρά των υπαλλήλων αναφερόμενα, αν και έχει δεδομένα να μη πιστεύση αυτά και να τα θεωρήση φρούδα, καθόσον και αυτοί και ο πρώην Έπαρχος ανέφερε μετά των ετέρων υπαλλήλων του τότε, τους οποίους η Σ.Κυβέρνησις ικανοποίησεν επαξίως δια της μεταθέσεως και παύσεως.

Δια ταύτα θεωρεί καλόν ώστε το Σώμα να κάμη ευχήν προς την Σ.Κυβέρνησιν δι' ης να διαψεύδη τα παρά των αρχών αναφερθέντα περί αναρχίας των κατοίκων της Κύμης και ληστεύσεως του Ταμείου, να παρακαλέση αυτήν όπως ευαρεστηθείσα διατάξη ένα των υπαλλήλων επισήμως εάν το θεωρή αναγκαίον να μεταβή ενταύθα και εξετάση επιτοπίως δια να πεισθή ότι τα παρά των υπαλλήλων αναφερθέντα είναι φρούδα και υποκινούμενα υπό πνεύματος αναρχικού και υπηρετούντα θελήσεις τρίτων.

Την γνώμην του ταύτην παρεδέχθη το Σώμα παμψηφεί εκδόσαν την υπό στοιχ.141 πράξιν του.

Επομένως ανεγνώσθησαν τα παρόντα και η υπ' αριθ. 141 πράξις του Σώματος και αφ' ου υπεγράφησαν παρά πάντων διελύθη η συνεδρίασις.

Το Δημοσυμβούλιον

Ο Πρόεδρος Γ.Ζαχαρόπουλος

Τα μέλη

Αυτά, και τα σχόλια από τους αναγνώστες..................