Περί ζώων!

   

      Λοιπόν Παρασκευή απόγευμα κτυπά το τηλέφωνο του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Κύμης :
    -Παρακαλώ.
    -Συγνώμη για την ενόχληση, αλλά ξέρετε έχουμε ένα κτήμα στο Μισόκαμπο, περιφραγμένο και μας ειδοποίησαν ότι υπάρχει ένα σκυλί, ιδιαίτερα επιθετικό που γαβγίζει στους περαστικούς και δημιουργεί ανησυχία γενικά. Πήραμε στην Αστυνομία και μας είπαν ότι αρμόδιος είναι ο Δήμος. Θα κάνετε κάτι; Το κτήμα μας είναι δίπλα στου.....και απέναντι από του.........
    -Κυρία μου θα πάω σε λίγο προς τα εκεί, για άλλο λόγο, οπότε θα δω τι συμβαίνει.
    - Ευχαριστώ, χαίρετε.
  Πήγα, αλλά προφανώς ο σκύλος κυνηγούσε μόνο τους πεζούς και ίσως και εγώ μέσα από το αυτοκίνητο δεν τον εντόπισα.  Άσε που είχα και μια αμφιβολία αν πήγα στο σωστό  κτήμα.
    Παίρνω τηλέφωνο και διαπιστώνω ότι είχα πάει σε λάθος κτήμα. Σάββατο πρωί  06.30, οπλισμένος με μια "μαγκούρα" για παν ενδεχόμενο και  πεζός πλέον αρχίζω να ψάχνω.
    Πρώτα βρήκα τον Γιάννη τον Μπουζαίο να απολαμβάνει τον καφέ και μετά βρίσκω τον σκύλο.
Πεινασμένο, διψασμένο ο οποίος με κοιτούσε στα μάτια όση ώρα προσπαθούσα να ανοίξω το πλέγμα που ήταν σε ρόλο πόρτας, αφού πρώτα μου γάβγισε σαν να  ζητούσε βοήθεια.
    Αυτό λοιπόν "το επικίνδυνο αγρίμι", μόλις άνοιξα και πήγα προς το μέρος του έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια και έφυγε μέσα στα χόρτα.
    Μετά από σύντομη έρευνα κατέληξα ότι ο σκύλος μάλλον ήταν ένα από τα   τετράποδα ζώα που κάποια δίποδα ζώα τα φέρνουν το Σαββατοκύριακο από τα αστικά κέντρα και τα αφήνουν στην επαρχία, γιατί πλέον δεν τα θέλουν άλλο. Δεν εξαιρούνται και οι ντόπιοι  βέβαια, γιατί ξένος και να ξέρει ποιο κτήμα είναι περιφραγμένο, ώστε το σκυλί να μη μπορεί να βγει και να ψοφήσει από ασιτία ή δίψα, δύσκολο το βλέπω.
   Τελικά άφησα την πόρτα ανοικτή και μετά από δύο ώρες που ξαναπήγα το σκυλί δεν ήταν εκεί. Το ζώον είχε φύγει, αλλά τα ζώα που θα φέρουν και πετάξουν τα κατοικίδια τους θα ξανάρθουν. Να δούμε από αυτά τα ζώα ποιος θα μας σώσει.