Σουτσίνι! Η πραγματικότητα.

Το θέμα "Σουτσίνι"   μας έχει απασχολήσει   και άλλες φορές στο παρελθόν και βασικά τα θέματα που περιλαμβάνονται στο "πακέτο" είναι τα παρακάτω:

1ον. Η προσέγγιση στην περιοχή. Υπάρχουν δύο δρομολόγια, το παραθαλάσσιο από παραλία και το ορεινό από Μισόκαμπο. Και τα δύο έχουν προβλήματα που δημιουργούνται κατά την διάρκεια του χειμώνα, το παραθαλάσσιο από τη θάλασσα και το ορεινό από τις βροχές και κάθε χρόνο απαιτούν συντήρηση. Επίσης το ορεινό έχει και σοβαρά προβλήματα λόγο της άναρχης βλάστησης που μειώνει αισθητά την ορατότητα σε οδηγούς και απαιτεί κάθε χρόνο κάποιες εργασίες.

2ον. Οι χώροι στάθμευσης των οχημάτων και από κάτω και από πάνω κάθε χρόνο απαιτούν συντήρηση. Το 2012, μετά από την ευγενή διάθεση των οικογενειών Μώρου και Κωτσόπουλου, γιατί τα ιδιοκτησιακά όρια είναι ασαφή λόγο δρόμου και με συνεργείο του Δήμου διαμορφώσαμε το χώρο για στάθμευση οχημάτων και το 2013 κάναμε συντήρηση με την εθελοντική εργασία δημοτών, με όλη τη σημασία της λέξεως,    Ι. Τζανής κ.α. 

3ον. Η βρύση. Λόγο της βλάστησης και των κατασκευών που έγιναν στην αρχή της χαράδρας, ψηλά, σκεπάστηκε η βρύση και η περιοχή έγινε σκουπιδότοπος. Το 2013, τότε που συντηρούσαμε τους χώρους στάθμευσης, κάναμε μια προσπάθεια να καθαρίσουμε και την βρύση, αλλά για τεχνικούς λόγους, δεν τα καταφέραμε και έμεινε κληρονομιά για τους επόμενους. 

4ον. Η Αγία Μαρίνα. Δυστυχώς το εκκλησάκι πήρε κλίση και με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής της Πολεοδομίας, έπρεπε να κατεδαφιστεί, γιατί εγκυμονούσε κινδύνους. Τότε όμως ήταν στην δικαιοδοσία της Ναοδομίας, η οποία δεν εξέδιδε απόφαση κατεδάφισης, όταν όμως η αρμοδιότητα πέρασε στην πολεοδομία, τότε κατεδαφίστηκε. Τότε σε επιτόπια συνάντηση κατά την κατεδάφιση ο Δήμαρχος κ. Θωμάς με

τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ, αποφάσισαν ο Δήμος να να κατασκευάσει την βάση εδρεώσεως και η Μητρόπολη να ανακατασκευάσει την Εκκλησία και για τον σκοπό αυτό ο Μητροπολίτης, όπως ορίζουν οι ιεροί κανόνες, συγκρότησε σχετική επιτροπή. Υπάρχει και σχετικός λογαριασμός στη Εθνική Τράπεζα.

     Ο Δήμος έφτιαξε τη βάση και θα έπρεπε να περάσει ένα χρονικό διάστημα με βροχές και καταιγίδες προκειμένου να διαπιστωθεί  η δυνατότητα της βάσης να δεχθεί την εκκλησία. Εκεί έχουμε μείνει.

5ον. Καντίνα. Από την διαχείριση της καντίνας έχουν περάσει πολλά άτομα, αλλά είναι κοινή παραδοχή ότι ο τελευταίος διαχειριστής φρόντιζε αποτελεσματικά τον περιβάλλοντα χώρο, την  καθαριότητα, τα σκιάδια και την προσφορά των διαφόρων

προϊόντων. Γνωρίζω ότι υπήρχε συμβόλαιο και το οποίο είχε ανανεωθεί για δύο(2) χρόνια το 2012. Η πρόσφατη δημοπρασία ήταν αποτέλεσμα της αλλαγής του νόμου για τις παραλίες που ήταν για εκμετάλλευση. Παλιά την έγκριση την έδινε η Κτηματική υπηρεσία του Δημοσίου, η οποία και εισέπραττε το 20% του τέλους που είχε καθορισθεί.

6ον. Παραλία-Θαλάσσια Παιχνίδια. Για πρώτη φορά το 2012, κάτοικος της περιοχής ζήτησε από την Δ. Κ. Κύμης την άδεια να δημιουργήσει επιχείρηση με θαλάσσια παιχνίδια και αφού έγινε η προβλεπόμενη διαδικασία, το Υπολιμεναρχείο καθόρισε στον ενδιαφερόμενο τον ακριβή χώρο για την εγκατάσταση της δράσεως και επιθεώρησε και τα παιχνίδια, λόγο αρμοδιότητας. 

       Σχετικά με την γενική διαμόρφωση του χώρου δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια μελέτη, παρά μόνο ότι μηχανικός που έχει γραφείο στην Κύμη είχε προσφερθεί εθελοντικά να συντάξει τοπογραφικό όλης της περιοχής, το οποίο και είναι σε εξέλιξη.

      Τα ονόματα όλων που δεν αναφέρονται, είναι στην διάθεσή κάθε ενδιαφερομένου, κατόπιν αιτήματος.

Ιστορική Αναδρομή     

                  

 Το Σουτσίνι, 6 χιλιόμετρα ανατολικά της Κύμης, ήταν σχεδόν τεχνητή και δημιουργήθηκε από τη σαβούρα των πλοίων. Τα κουμιώτικα καΐκια, όταν ερχόντουσαν άδεια για φόρτωση στην Κόμη, μόλις ξεπερνούσαν τον Κάβο, ανοιχτά του Σουτσινιού άδειαζαν τα σακιά άμμου που είχαν στο αμπάρι τους για την σταθεροποίηση του πλοίου πριν την μηχανοκίνηση και για να πιάνει η προπέλα μετά την μηχανοκίνηση. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η όμορφη πλαζ του Σουτσινιού.

Για την ονομασία της υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Σύμφωνα με μια απ' αυτές το όνομα Σουτσίνι προέρχεται από το δέντρο συκιά (σουτσία) που πρωτοφυτεύτηκε στην περιοχή αυτή όταν μεταφέρθηκε από τη Σμύρνη της Μ.Ασίας (ΕΥΒΟΪΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ Γιάγκου Τσαούση 1990).

Κατά μια άλλη εκδοχή, που γίνεται δεκτή από πολλούς Κουμιώτες η ονομασία προέρχεται από το «σουτ τσίνοι» δηλαδή «σουτ εκείνοι» εννοώντας τους λεπρούς που διέμεναν στην περιοχή (Μ.Τσαλαμανιός στο ΚΥΜΗ 1900-20ος αιώνας Ιστορία και Πολιτισμός Δήμος Κύμης 2001).Σύμφωνα με έγγραφο των προυχόντων της Κύμης προς την Κεντρική Διοίκηση, το 1824 η περιοχή αντιμετώπιζε πρόβλημα πανώλης.Το 1847 ιδρύεται στην Κύμη Υγειονομείο και το 1853 Λοιμοκαθαρτήριο στο λιμάνι, για έλεγχο των ναυτικών και των πλοίων, λόγω της πανδημίας χολέρας, και απομόνωση των υπόπτων για την ασθένεια αυτή.Την ίδια περίπου εποχή εμφανίζονται στην περιοχή κρούσματα λέπρας. Οι ασθενείς περιορίζονται στην περιοχή του Σουτσινιού και ζουν απομονωμένοι κάτω από την πυκνή βλάστηση. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που τους επισκέπτονταν και συνήθως τους άφηναν τρόφιμα σε κάποιο σημείο και έφευγαν από το φόβο της αρρώστιας.Ένας τακτικός επισκέπτης ήταν ο τότε φοιτητής της ιατρικής Γεώργιος Παπανικολάου, γιός του γιατρού και δημάρχου Ν. Παπανικολάου, που, όποτε ερχόταν στην Κύμη, τους επισκεπτόταν κρυφά απ' τους γονείς του για να τους φέρει τρόφιμα και να καθίσει μαζί τους να μιλήσουν και να τους κάνει παρέα (Μ.Κόκκορη ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 1985).

      Πολύ αργότερα, όταν η αρρώστια εξέλιπε, η περιοχή εξελίχθηκε σε εκδρομικό προορισμό για τα σχολεία της Κύμης, αλλά και διάφορες παρέες. Την άνοιξη, ειδικά την Καθαρή Δευτέρα και την Πρωτομαγιά το Σουτσίνι γέμιζε από παρέες, που διασκέδαζαν όλη την ημέρα και χαίρονταν την πεντακάθαρη θάλασσα και την αμμουδερή παραλία. Το καλοκαίρι ήταν προσφιλής προορισμός για μπάνιο. Δρόμος δεν υπήρχε και η μοναδική οδική πρόσβαση ήταν με τα πόδια, ανάμεσα στα βράχια από την Παραλία. Επίσης, υπήρχαν καΐκια που έκαναν τη διαδρομή λιμάνι-Σουτσίνι και μετέφεραν τον κόσμο με εισιτήριο.Σιγά-σιγά άρχισαν να κτίζονται και τα πρώτα σπίτια (Μώρος, Γιαννάκης κ.α.) ενώ πολλοί κατασκήνωναν οικογενειακώς το καλοκαίρι σε σκηνές ανάμεσα στα πεύκα.
      Τη Ι0ετία του '80 ανοίχθηκε ο παραλιακός δρόμος από τον Άγιο Γιώργη και μετά και αργότερα ο πάνω δρόμος από το Μισόκαμπο. Στην ευρύτερη περιοχή χτίστηκαν πολλά σπίτια, εξοχικά, αλλά και μόνιμες κατοικίες.Από παλιά υπήρχε το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας και κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου, στη μνήμη της, οι Κουμιώτες είχαν άλλη μια ευκαιρία για εκδρομή στο Σουτσίνι.Δίπλα στο εκκλησάκι υπήρχε πηγή που το νερό έτρεχε ελεύθερα και εξυπηρετούσε τις ανάγκες των παραθεριστών και των επισκεπτών.
     Σήμερα η περιοχή έχει αλλοιωθεί. Για τις ανάγκες του παραλιακού δρόμου μπαζώθηκε μεγάλο μέρος των βράχων της διαδρομής και για να δημιουργηθεί πλαζ τσιμεντώθηκαν τα βράχια κάτω απ' την Αγία Μαρίνα. Επίσης το καλοκαίρι λειτουργεί δημοτική καντίνα για εξυπηρέτηση των λουόμενων.
Παρ' όλα αυτά το Σουτσίνι παραμένει όμορφο όπως παλιά, αν και η αμμουδιά δεν είναι τόσο «πλούσια», επειδή δεν γίνεται πια ο εμπλουτισμός της με άμμο από τη σαβούρα των πλοίων.