Αντί Μνημοσύνου!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

     Γεννιέται στην Κύμη Ευβοίας ο διάσημος Έλληνας γιατρός, βιολόγος και ερευνητής Γεώργιος Παπανικολάου.

    Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1907 μετέβη στη Γερμανία όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας υπό τους καθηγητές Χαίκελ και Βάισμαν.

    Στη συνέχεια γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και μετά την ανακήρυξή του σε διδάκτορα του Πανεπιστημίου επέστρεψε στην Αθήνα το 1910 όπου και νυμφεύθηκε την Ανδρομάχη Μαυρογένη και στη συνέχεια μετέβη στο Μονακό όπου και εργάσθηκε στο ωκεανογραφικό ινστιτούτο του Πριγκιπάτου.  

    Επανερχόμενος στην Ελλάδα συμμετείχε των Βαλκανικών πολέμων και το 1913αναχώρησε για τις ΗΠΑ όπου και  εργάσθηκε ως βοηθός και αργότερα ως καθηγητής της ανατομίας και ιστολογίας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Κορνέλ.

    Μετά από μακρές έρευνες επί της εκφυλιστικής κληρονομικής επίδρασης του οινοπνεύματος σε ινδικά χοιρίδια ο Παπανικολάου στράφηκε σε προβλήματα αναπαραγωγής σχετιζόμενα με τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, τον καθορισμό του φύλου, τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων, καθώς και των φυλετικών ορμονών. Το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες προς μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας.

    Η πρώτη του ανακοίνωση επί της χρησιμοποίησης της κυτταρολογικής μεθόδου προς διάγνωση του καρκίνου της μήτρας το 1928έγινε δεκτή με πολύ σκεπτικισμό καθόσον η κρατούσα τότε γνώμη για τέτοιου είδους έρευνα και εφαρμογή επί αποφολιδουμένων κυττάρων ήταν πρακτικά αδύνατη. Τέτοια διάγνωση θεωρούνταν δυνατή, μέχρι την εποχή εκείνη, μόνο με την τομή του πάσχοντος οργάνου.

    Το 1943 δημοσίευσε τα από κοινού πορίσματα μετά του καθηγητή γυναικολογίας Herbert Traut σε ειδική μονογραφία με τίτλο «Διάγνωσις του καρκίνου της μήτρας μέσω των κολπικών επιχρισμάτων». Η δημοσίευση της εργασίας αυτής ήταν επόμενο να κεντρίσει το παγκόσμιο ιατρικό ενδιαφέρον και να προκαλέσει την άμεση δοκιμαστική χρησιμοποίηση της μεθόδου σε διάφορα νοσοκομεία. 

    Το 1944 έγινε η πρώτη εφαρμογή επί του ουροποιητικού συστήματος και στη συνέχεια επί του πεπτικού και άλλων συστημάτων του οργανισμού.

    Ο Παπανικολάου με τις εργασίες του αυτές έγινε ο θεμελιωτής νέου επιστημονικού κλάδου της «αποφολιδωτικής κυτταρολογίας» βασιζόμενη ακριβώς στη μελέτη των αποφιλιδουμένων κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες αυτού. Η μέθοδος αυτή που έλαβε προς τιμή του την ονομασία «Μέθοδος ή Τεστ Παπανικολάου» και κατά συγκοπή «Τεστ Παπ» άνοιξε ευρείς νέους ορίζοντες στην ιατρική έρευνα στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία ειδικότερα για τον καρκίνο. 

    Σήμερα το τεστ Παπανικολάου (τεστ-παπ) χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την διάγνωση του καρκίνου της μήτρας, επί της προκαρκινικής δυσπλασίας και άλλων κυτταρολογικών ασθενειών του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος.

    Τιμήθηκε με πλείστες διακρίσεις μεταξύ των οποίων είναι το μετάλλιο Τιμής της Αμερικανικής Εταιρίας Καρκινολογίας το 1952. Το 1995 τυπώθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος χαρτονόμισμα αξίας 10.000 δραχμών, στο οποίο απεικονίζεται.

HOME ΑΡΧΕΙΟ ΘΕΜΑΤΩΝ Σαν Σήμερα Σαν Σήμερα Αφιέρωμα στον εφευρέτη του test Pap Γεώργιο Παπανικολάου. Σαν σήμερα, γεννιέται στην Κύμη το 1883. 14.5.2014 | 00:02 Tweet Send Mail SHARES 6947 ΣΧΟΛΙΑ 7       Ο Γεώργιος Παπανικολάου με την σύζυγό του Μάχη και συνεργάτιδές του στο εργαστήριο. Βλ. dr-pap.com, το εξαιρετικό σάιτ αφιερωμένο στον Γεώργιο Παπανικολάου.   "Η πρώτη παρατήρηση των καρκινικών κυττάρων στο επίχρισμα του τραχήλου της μήτρας μου έδωσε μία από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις που έχω βιώσει κατά τη διάρκεια της επιστημονικής σταδιοδρομίας μου". (Γ. Παπανικολάου)   Το σπίτι όπου έζησε ο Γ. Παπανικολάου στην Κύμη. Δεξ., ο Γ. Παπανικολάου σε εκδρομή στα νεανικά του χρόνια. Βλ. dr-pap.com.   Δεξ. με τον νεωτεριστή παιδαγωγό, υπέρμαχο του δημοτικισμού, Αλέξανδρο Δελμούζο και τον σοσιαλιστή (αν δεν πρόκειται εδώ για συνωνυμία) Γεώργιο Σκληρό. Βλ. dr-pap.com.   Φοιτητής στο Ανατομείο. Δεξ., το πιστοποιητικό αποφοίτησης του Γ. Παπανικολάου από την Ιατρική Σχολή. Βλ. dr-pap.com.   O Γεώργιος Παπανικολάου (στο μέσον και δεξιά, με το περιβραχίονο του στρατιωτικού ιατρού), στους Βαλκανικούς πολέμους. Βλ. dr-pap.com.   Βλ. dr-pap.com.   Βλ. hpsrepository.mbl.edu.   Βλ. e-Bay.   Από την τελετή στο Λευκό Οίκο για το Αμερικανικό Γραμματόσημο Παπανικολάου με την παρουσία της Μάχης Παπανικολάου. Βλ. dr-pap.com.   Βλ. cornell.edu και dr-pap.com.   Papanicolaou Research Institute, Miami Beach, Florida. Βλ. dr-pap.com.   Ο Γ. Παπανικολάου στο προαύλιο του Cornell University. Βλ. dr-pap.com.   Μελετώντας στο σπίτι του. Βλ. dr-pap.com.   Βλ. allposters.com, eirinika.gr και vorini-gr.   Βλ. GinecoSalud.   Τεστ Παπανικολάου που αποκαλύπτει ένα εμφανές άτυπο κύτταρο. Από τα αρχεία του νοσοκομείου του Monfalcone (Ιταλία). Βλ. Wikimedia Commons.   Πάνω,  ο Γ. Παπανικολάου με τους συνεργάτες του Κ. Στρητ (αριστερά) και Τζ. Σέημπολτ. Κάτω αριστ., με δύο άλλους συνεργάτες του στο εργαστήριο. Δεξ. ομιλία σε φοιτητές. Βλ. dr-pap.com.   Διάγνωσις του καρκίνου της μήτρας μέσω των κολπικών επιχρισμάτων, η εργασία του Γεωργίου Παπανικολάου που θεμελίωσε τη μέθοδο του "τεστ Παπανικολάου". Βλ. bythebooklc.com.   Βλ. dr-pap.com.   Στη μικρή φωτογραφία με το αγαπημένο βιολί. Βλ. dr-pap.com.   Το σπίτι στο Miami Beach. Βλ. dr-pap.com.   Με τη συζυγό του Μάχη πάντα στο πλευρό του. Βλ. dr-pap.com.   Αριστ., ο Γ. Παπανικολάου φοιτητής. Δεξ., η Μάχη Μαυρογένη σε νεαρή ηλικία. Βλ. dr-pap.com.   Αριστ., η Μάχη Παπανικολάου στο εργαστήριο. Δεξ., ο Γιώργος και η Μάχη Παπανικολάου στο Νοσοκομείο του Cornell. Βλ. dr-pap.com.   Tο καθημερινό δρομολόγιο προς και από το Cornell. Βλ. dr-pap.com.   Στον κήπο του σπιτιού τους. Ο Γεώργιος Παπανικολάου προσφέρει λουλούδια σε μία φίλη, η Μάχη Παπανικολάου επιβλέπει το ψήσιμο.  Βλ. dr-pap.com.   Ο Γιώργος και η Μάχη Παπανικολάου σε επίσημο δείπνο στο σπίτι τους και σε χοροεσπερίδα στη Ν. Υόρκη. Δεξ., μία από τις τελευταίες φωτογραφίες τους. Βλ. dr-pap.com.   Στο σπίτι τους στο Douglaston κοντά στη Νέα Υόρκη. Βλ. dr-pap.com.   Με κλασική μουσική στο σπίτι.  Βλ. dr-pap.com.   Βλ. dr-pap.com.   Επίσκεψη στην Ελλλάδα το 1957.   Σε επίσημο δείπνο. Βλ. dr-pap.com.   Μαρία Κόκκορη (ανιψιά και βιογράφος του Γ. Παπανικολάου, στην οποία οφείλουμε ένα μεγάλο μέρος του αρχείου που συγκεντρώθηκε γύρω από τη ζωή και τις έρευνες του Γεωργίου Παπανικολάου), Μάχη Παπανικολάου, Γιούλη Κόκκορη, Πάνος Κόκκορης και...Amy στο Miami το 1969. Βλ. dr-pap.com.   Αποκαλυπτήρια της προτομής του Γ. Παπανικολάου στον περίβολο του Πανεπιστημίου Αθηνών (1966). Βλ. dr-pap.com.   Η προτομή του Γ. Παπανικολάου στην Κύμη. Βλ. dr-pap.com.   Η Νανά Καλιανέση. Η σπουδαία εκδότρια του (αρχικού) Κέδρου,  με τη γνωστή αγωνιστική δράση από την Κατοχή εώς την Χούντα, ήταν ανιψιά του Γ. Παπανικολάου. Η μητέρα της, Νίνα Παπανικολάου, ήταν αδερφή του. Δεξ., η Μαρία Κόκκορη, η Νανά Καλιανέση και μία άγνωστη φίλη τους. Βλ. dr-pap.com. και για ένα πλήρες βιογραφικό της Νανάς Καλιανέση (από τη Μαρία Κόκκορη) βλ. το σάιτ cuma.gr.   Η Νανά Καλιανέση (δεξιά) με τον άντρα της Νίκο Καλιανέση. Βλ. dr-pap.com. Η Νανά ( δεύτερη από αριστερά) χορεύοντας ελληνικούς χορούς στην Κύμη. Βλ. dr-pap.com.   Η βιογραφία του Γεωργίου Παπανικολάου στο σάιτ dr-pap.com. Μια πανέμορφη επαρχιακή γωνιά, η Κύμη της Ευβοίας, ήταν το σκηνικό όπου κύλησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής του Γεωργίου Ν. Παπανικολάου. Εκεί γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1883, όντας το τρίτο παιδί του Νικολάου και της Μαρίας Παπανικολάου, το γένος Κριτσούτα. Ο πατέρας του, γιατρός και πολιτευτής, προσέφερε πολλά στην ιδιαίτερη πατρίδα του σαν Βουλευτής Καρυστίας και Δήμαρχος Κύμης. Στην πολιτική του σταδιοδρομία στάθηκε θαυμαστής και πιστός οπαδός του Χαριλάου Τρικούπη. Η σύζυγός του Μαρία, γυναίκα με εντυπωσιακή εμφάνιση, πνευματική καλλιέργεια, ήθος και καλοσύνη, αποτελούσε μία μορφή αξιοσέβαστη και αξιαγάπητη. Έτσι ο Γιώργος πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε ένα περιβάλλον, όπου η φύση ήταν δεμένη με την ύπαρξη και η αγάπη με την ζωή. «Είναι διαρκής η ανάμνησις της παιδικής και νεανικής μου ζωής μέσα στο ζεστό πατρικό μας σπίτι», έγραφε  ο ίδιος το 1958. Αφού τελείωσε το Δημοτικό, ήρθε στην Αθήνα για τις Γυμνασιακές του σπουδές. Από νωρίς έδειξε πως ήταν προικισμένος με εξαιρετική ευαισθησία, σπάνια εξυπνάδα, φιλομάθεια και θεληματικότητα. Άρχισε  να μαθαίνει γαλλικά, μια γλώσσα με διεθνή τότε ακτινοβολία, η οποία θεωρείτο απαραίτητο εφόδιο για κάθε καλλιεργημένο άτομο. Έχοντας ιδιαίτερη κλίση στην Μουσική, παρακολούθησε για οκτώ χρόνια μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Λότνερ. Με το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον του για την λογοτεχνία, την ποίηση και την φιλοσοφία, κατόρθωσε να αποκτήσει μίαν ευρύτατη καλλιέργεια. FG9 Το 1898 εισήλθε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ηλικία 15 χρόνων. Στα πανεπιστημιακά χρόνια συνδέθηκε με φοιτητές της φιλοσοφικής σχολής ταγμένους στο κίνημα του δημοτικισμού . Ανάμεσά τους ο Δ. Γληνός και ο Αλ. Δελμούζος, που αργότερα θα έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα θέματα της παιδείας. Όταν πήρε το δίπλωμά του και εκπλήρωσε και τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ήρθε η ώρα να αποφασίσει για την καριέρα του . Την πρόταση του πατέρα του να σταδιοδρομήσει σαν ιατρός ή ακόμα να εξασφαλίσει μία θέση στρατιωτικού γιατρού, απέρριψε χωρίς δισταγμό, καθώς στο ανήσυχο πνεύμα του δεν ταίριαζαν τέτοιες λύσεις. Σε γράμμα του της 31 ης Δεκεμβρίου 1904 έγραφε στον πατέρα του: «όχι δεν θέλω γίνω στρατιωτικός γιατρός. Θέλω να μείνω ελεύθερος, να αισθανθώ την χαρά που δίνει ο αγών της ζωής. Εμένα δεν με τρομάζει το πέλαγος. Θέλω την ελευθερία μου, την γλυκιά μου ελευθερία». Τελικά έπεισε τον πατέρα του να τον στείλει ια ευρύτερες σπουδές στο εξωτερικό. Στην απόφασή να επιλέξει τη Γερμανία σαν τόπο των μεταπτυχιακών του σπουδών, τον ώθησε ο πολύτιμος φίλος του Αλέκος Δελμούζος. Είχαν και οι δύο επηρεαστεί από τη σκέψη των μεγάλων Γερμανών συγγραφέων και φιλοσόφων: του Γκαίτε, του Καντ, του Σοπενχάουερ και του Νίτσε. ¨Όλες αυτές οι επιρροές οδήγησαν τον νεαρό Γιώργο να αποκτήσει μια αντίληψη της ζωής, που θα είχε σαν στόχο ένα μεγάλο σκοπό. Ένα σκοπό, τον οποίο προετοιμαζόταν να τον υπηρετήσει με συνεχή προσπάθεια, επιδίωξη της τελειότητας και ισχυρή θέληση. «Θέλω να πολεμήσω εις την πρώτην γραμμήν και ή να πέσω τίμια ή να φέρω εκ των πρώτων την σημαίαν της προόδου εις τον δρόμον του μέλλοντος», έγραφε. Το 1907 έφυγε για την Γερμανία. Κατά την τριετία 1907-10, σπούδασε Βιολογία και Ζωολογία στα Πανεπιστήμια της Ιένας, του Φράιμπουργκ  και του Μονάχου με τους διάσημους Καθηγητές Χαίκελ, Χέρτβιγκ και Βάισμαν. Στο διάστημα αυτό απέκτησε πλούσια εργαστηριακή πείρα, δημοσίευσε δύο εργασίες στα γερμανικά και έλαβε το Διδακτορικό του δίπλωμα (PhD) από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου με θέμα: «περί των όρων της φυλετικής διαφοροποιήσεως των Δαφνιδών». Το επιστημονικό κλίμα της Γερμανίας επηρέασε αποφασιστικά τις κατευθύνσεις και τη νοοτροπία του . Επιστρέφοντας στην Ελλάδα βρήκε την κατάσταση απογοητευτική, καθώς στο θέμα της έρευνας που τον ενδιάφερε, δεν υπήρχε πρόσφορο έδαφος. Συγχρόνως είχε αρχίσει να σκέφτεται και το θέμα της επιλογής μιας συντρόφου που θα έστεκε δίπλα του στον δύσκολο δρόμο της ζωής, τον οποίο είχε επιλέξει. a1 Στην Κύμη παραθέριζε η οικογένεια Μαυρογένη. Η κόρη τους Μάχη ήταν μια κοπέλα ζωντανή με ιδιαίτερη για την εποχή της μόρφωση. Γνώριζε γαλλικά, πιάνο και με την ευχάριστη διάθεσή της κέρδιζε αμέσως τη συμπάθεια. Ο Γιώργος με το ερευνητικό του μάτι διέγνωσε πως είχε ένα πολύ δυνατό χαρακτήρα και της έκανε πρόταση γάμου. Της εξήγησε όμως πως θα έπρεπε να είναι έτοιμη για μια πορεία δύσκολη και εξαιρετικά φιλόδοξη. Εκείνη γοητευμένη από την προσωπικότητά του και την προοπτική μιας αλλιώτικης ζωής, δέχτηκε. Ο γάμος τους έγινε στην Αθήνα στο σπίτι των Μαυρογένη, στις 15 Σεπτεμβρίου του 1910. Στην συνέχεια αναχώρησαν μαζί με την γυναίκα του για την Γαλλία. Πρώτος τους σταθμός το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό, όπου σύντομα ο Παπανικολάου ανέλαβε εργασία τον Ιανουάριο του 1911, στην επιστημονική ομάδα του φυσιοδίφη Πρίγκιπα του Μονακό, Αλβέρτου του Α. Η δουλειά ήταν για αυτόν μονότονη, με εξαίρεση την τρίμηνη εξόρμηση που ο Πρίγκιπας πραγματοποίησε με το επιστημονικό του επιτελείο, για ενάλιες έρευνες με το ειδικό πλοίο “Ηirondelle”. Στο τέλος της εξόρμησης αυτής αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εξ’ άλλου, ο θάνατος της μητέρας του που είχε μεσολαβήσει εν τω μεταξύ, επέτεινε την επιθυμία του να βρεθεί κοντά στην οικογένεια. Το 1911 αναχώρησε και πάλι για μικρό χρονικό διάστημα στην Γερμανία και στην συνέχεια επανήλθε στην Ελλάδα. Κατά την επιστροφή του, η Πατρίδα περνούσε κρίσιμες ώρες. Ο Παπανικολάου επιστρατεύτηκε ως έφεδρος ανθυπίατρος και πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13. Κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων γνώρισε πολλούς μετανάστες της Αμερικής, που είχαν έλθει να πολεμήσουν εθελοντικά. Η επαφή του με αυτούς του εδραίωσε την πεποίθηση ότι μόνο στην Αμερική θα εύρισκε τα μέσα και τις συνθήκες για επιστημονική έρευνα. Έτσι πήρε την απόφαση να φύγει για τον Νέο Κόσμο. Στις 19 Οκτωβρίου 1913  ο Γιώργος και η Μάχη Παπανικολάου αποβιβάστηκαν στην Νέα Υόρκη. Η ζωή του  νέου ζευγαριού σε ένα άγνωστο και διαφορετικό περιβάλλον ήταν τον πρώτο καιρό πολύ σκληρή. Στην αρχή αναγκάστηκαν να κάνουν δουλειές άσχετες με τη μόρφωση και τις συνήθειές τους: εκείνος έγινε υπάλληλος σε κατάστημα χαλιών, ενώ συνεργαζόταν παράλληλα  και με την ελληνική εφημερίδα «Ατλαντίς» και εκείνη έραβε κουμπιά στα πολυκαταστήματα Gimbels. Διαθέτοντας όμως υπομονή και δύναμη, ο Παπανικολάου άρχισε να αναζητεί επιστημονική εργασία. Παρουσιάστηκε στον καθηγητή Μorgan, o οποίος γνώριζε τις εργασίες του στο πανεπιστήμιο του Μονάχου.Έτσι τον Σεπτέμβριο του 1914 προσελήφθη  στο τμήμα Ανατομίας του Πανεπιστημίου Cornell κοντά στον καθηγητή Stockard. Στο Πανεπιστήμιο  αυτό ο Παπανικολάου  μαζί με τον Stockard. δημοσίευσε την πρώτη του εργασία σχετικά με την μεταβίβαση των εκφυλιστικών αλλοιώσεων στους απογόνους των θηλαστικών που είχαν κάνει κατανάλωση αλκοόλ. Αποφασισμένος να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις πειραματικές έρευνες που είχε αρχίσει στη Γερμανία, μελέτησε τα κολπικά επιχρίσματα των ινδικών χοιριδίων.Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, ενώ ο ίδιος έδειχνε ενθουσιασμένος όταν κατά την μικροσκόπηση παρατηρούσε την διαφορετική μορφολογία των κυττάρων, ανάλογα με την φάση του ωοθηκικού κύκλου. Τα ευρήματα αυτά συνέκρινε με τον ορμονικό προσδιορισμό του ωοθηκικού κύκλου των θηλαστικών στα κολπικά επιχρίσματα.Μελετώντας το υλικό του, διαπίστωσε ότι μεταξύ των κυττάρων υπήρχαν κύτταρα ανώμαλα, που είχαν σχέση με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η δεκαετία του 1920 ήταν για αυτόν η περισσότερο δημιουργική. Πραγματοποιήσε τις πρώτες κλινικοεργαστηριακές μελέτες για τη διαγνωστική αξία της κυτταρολογικής εξέτασης του κολπικού επιχρίσματος στις γυναίκες. Η πρωτοποριακή κυτταροδιαγνωστική μέθοδος του Dr Pap, δοκιμάστηκε πρώτα σε φυσιολογικές γυναίκες και έγινε γνωστή σαν  “Pap smear” (επίχρισμα Παπανικολάου) και “Pap Test” (δοκιμασία Παπανικολάου). Ακολούθησαν τα πρώτα κλινικά ευρήματα σε καρκινοπαθείς γυναίκες του «Women’s Hospital» της Νέας Υόρκης (1925). Πολύτιμος παραστάτης και βοηθός στο έργο του ήταν η γυναίκα του Μάχη, η οποία εργαζόταν σαν παρασκευάστρια, αλλά και σαν εθελόντρια από την οποία έπαιρνε κολπικά επιχρίσματα. Το έτος 1928  παρουσίασε την εργασία του «Νέα διάγνωση του καρκίνου», η οποία όμως δεν έτυχε ευμενούς υποδοχής από τον επιστημονικό κόσμο. Συνέχισε τις έρευνές του πάνω στην ενδοκρινολογία της γυναίκας, ενώ από τον Οκτώβριο του 1939 αρχίζει η επανεκτίμηση της μεθόδου εξέτασης του κολπικού υγρού για την ανίχνευση του καρκίνου. Το 1941 δημοσίευσε στο περιοδικό «American journal» εργασία με τίτλο: «Η διαγνωστική αξία του κολπικού επιχρίσματος στη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας», στην οποία τονιζόταν η αναγκαιότητα εφαρμογής της μεθόδου στο σύνολο των γυναικών για την διάγνωση σε πρώιμο ιάσιμο στάδιο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Επίσης περιέγραφε τον τρόπο συλλογής των κυττάρων, την χρώση και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά στα οποία στηρίζεται η διάγνωση. Λίγο αργότερα (1943)  παρουσίασε μαζί με τον Trauth η κλασική και διάσημη πια εργασία του : «Διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας από τα κολπικά επιχρίσματα, (Diagnosis of Uterine Cancer by vaginal smear). Ήδη από το 1940 είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται τα προγράμματα μαζικού ελέγχου των γυναικών στην Αμερική, με τα οποία μειώθηκε αισθητά η θνησιμότητα από τον καρκίνο του τράχηλου της μήτρας. Τα προγράμματα αυτά επεκτάθηκαν  αργότερα (το 1960) και στην Ευρώπη με τα ίδια ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Μετά από αυτή την επιτυχία  ο Παπανικολάου έστρεψε την προσοχή του στην σωστή εκπαίδευση γιατρών στην τεχνική λήψης και χρώσης των επιχρισμάτων και της διάγνωσης του καρκίνου. Τότε πρότεινε και την ταξινόμηση των ευρημάτων του σε 5 κατηγορίες (Ι.ΙΙ.ΙΙΙ.ΙV,V) και έτσι στο Νοσοκομείο Cornell, γεννήθηκε ένας νέος κλάδος,  η «Αποφολιδωτική Κυτταρολογία». Το 1954 εξέδωσε τον «Άτλαντα της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας». Σε αυτόν περιγράφονταν οι αλλοιώσεις καλοήθεις, προκαρκινικές και κακοήθεις των αποφολιδωμένων κυττάρων, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ιστολογικές του γυναικολογικού συστήματος. Επίσης περιγράφονται και αλλοιώσεις του ουροποιητικού και αναπνευστικού συστήματος, όπου διακρίνονται και τα Pap-cells, τα οποία διέγνωσε στα δικά του πτύελα μετά από κρυολόγημα. Κυτταρικές αλλοιώσεις σε εκκρίματα της θηλής του μαστού, υγρά των κοιλοτήτων και του γαστρεντερολογικού συστήματος περιλαμβάνονταν στον εν λόγω Άτλαντα. Για το μνημειώδες έργο της ζωής του «Άτλας Αποφωλιδωτικής Κυτταρολογίας», ο ίδιος έγραψε: «Αποτελεί μία από τις τελευταίες συνεισφορές μου στην Επιστήμη. Ευχαριστώ το Θεό που μου χάρισε μακροζωία και μου έδωσε την δύναμη να την φέρω εις αίσιον πέρας». Παράλληλα με τις εργασίες στο Κορνέλλ, εργάσθηκε και σαν σύμβουλος στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «MEMORIAL». Πλήθος γιατρών απ΄όλα τα μέρη του κόσμου παρακολούθησαν και ειδικεύτηκαν στα εργαστήρια του Παπανικολάου στον νέο κλάδο της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας. ¨Ήδη από το 1947 του  είχε απονεμηθεί  ο τίτλος του Τακτικού καθηγητή της κλινικής Ανατομικής. Στην διάρκεια της επιστημονικής του σταδιοδρομίας κατέκτησε όλους τους τίτλους της ιεραρχίας στο Πανεπιστήμιο Cornell: 1914-33 : Πανεπιστημιακός επιμελητής 1923-37 : Υφηγητής (Assistant Professor) 1937-47 :  Επίκουρος Καθηγητής (Associate Professor) 1947-57 : Καθηγητής (Professor) 1957-61 : Ομότιμος Καθηγητής (Emeritus Professor) Οι θέσεις αυτές ήταν κατ’ ουσίαν τιμητικές. Ποτέ δεν του ανατέθηκε να διδάξει, ώστε να μπορέσει να παραμείνει απερίσπαστος στο ερευνητικό του έργο. Επισκέφθηκε  για πρώτη φορά την Ελλάδα το 1957, μετά από 44 χρόνια συνεχούς απουσίας και έγινε δεκτός με ιδιαίτερες τιμές. Τελικός προορισμός του ήταν η γενέτειρά του Κύμη Ευβοίας, οι κάτοικοι της οποίας του επεφύλαξαν θερμότατη υποδοχή. Το 1961 αποδέχθηκε τελικά την πρόταση να αναλάβει την διεύθυνση ενόςΦλόρ Ινστιτούτου Έρευνας για τον Καρκίνο στο Miami της Φλόριντας στο οποίο θα εδίδετο το όνομά του («Papanicolaou Cancer Research Institute»). Το ζεύγος Παπανικολάου εγκαταστάθηκε  στον νέο τόπο του τον Νοέμβριο του 1961. Η αλλαγή όμως του περιβάλλοντος και η υπερκόπωση για την οργάνωση και λειτουργία του Ινστιτούτου, στάθηκε καθοριστική. Πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου του 1962, μετά από καρδιακή προσβολή, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο κενό. Ο Γεώργιος Παπανικολάου είχε την ικανοποίηση να δει εν ζωή το έργο του να αναγνωρίζεται σε παγκόσμια κλίμακα. Δέχθηκε άπειρες εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης και τιμήθηκε διεθνώς με πάμπολλα βραβεία και διακρίσεις. Μέσα από την δύσκολη και συναρπαστική ιστορία της ζωής του , ο μεγάλος αυτός Επιστήμονας και άνθρωπος, κατόρθωσε με συνεχή και σκληρό αγώνα να δημιουργήσει ένα σπάνιο έργο. Ένα έργο που καταξιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και της δίνει την προέκταση μιας υπαρκτής αθανασίας